เธอ ~ จันทนีย์ อุณากูล
ก่อนนั้น ทุกวันโลกเป็นสีเทา
เปลี่ยวเหงาเฝ้าแต่รอคอยเสมอ
เธออยู่แห่งไหน เมื่อใจฉันพร่ำหาเธอ
ใครจะเสนอ มอบใจรักและต้องการ
ก่อนนั้น ฉันมีชีวิตเพื่อใคร
ขื่นขมเท่าใดจะกลายเป็นหวาน
ทนอยู่ต่อไปแม้ใจทนทรมาน
คืนวันผันผ่านจนเราได้มาพบกัน
แปลกใจนักหนา
เธอมาปลุกชีวิตฉัน
เธอมามอบรักนิรันดร์
เธอมาอดีตพลันมลาย
บัดนี้ทุกนาทีเป็นแสงทอง
ที่เคยหม่นหมองกลับมีความหมาย
ฉันเพิ่งได้รู้ รักทำให้ความทุกข์คลาย
ยาอื่นไม่หาย ไม่เลือนเหมือนเธอเป็นยา
บัดนี้ ฉันมีชีวิตเพื่อเธอ
ได้เจอคือเธอที่ฉันฝันหา
เธอที่คราวนั้นฉันคอยกับรอยน้ำตา
เธอจึงมีค่าตราตรึงหนึ่งดังหัวใจ
บัดนี้ ฉันมีชีวิตเพื่อเธอ
ได้เจอคือเธอที่ฉันฝันหา
เธอที่คราวนั้นฉันคอยกับรอยน้ำตา
เธอจึงมีค่าตราตรึงหนึ่งดังหัวใจ
|
0 Comments:
Post a Comment